ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی /منصور شعبانی

ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی     منصور شعبانی [1]     تاریخ دریافت: 30/8/90   تاریخ تصویب: 20/5/92     چکیده   این مقاله درصدد توصیف ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی بر اساس مطالعات انجام شده در این زمینه در سایر زبان­هاست. با بررسی خلأ نحوی در زبان فارسی درمی یابیم که خلأ نحوی در زبان فارسی دارای شباهت­ها و تفاوت هایی با خلأ نحوی در سایر زبان هاست. ویژگی­های بارز خلأ نحوی در زبان فارسی عبارتند از: وجود رابطۀ تقابلی بین عناصر باقی مانده در همپایۀ خلأدار و عناصر متناظر در همپایۀ پیشین، امکان حذف برخی از عناصر درون گروه فعلی به همراه فعل، تکریری بودن خلأ نحوی، ضرورت توازن آرایش سازه­ای در بند مرجع و بند خلأدار، امکان وقوع خلأ نحوی در ساخت­های تفضیلی و هم چنین امکان وقوع آن در جایگاه میانی همپایۀ دوم و ضرورت همسانی مشخصه­های زمان و عدم ضرورت مشخصه­های مطابقه در همپایه­ها.     واژه های کلیدی: خلأ نحوی، تقابل، بند خلأدار، باقی مانده، توازن     [1] استادیار زبان شناسی همگانی، دانشگاه گیلان؛ [email protected]